رمضان از دیدگاه قرآن و روایات
تاریخ انتشار: ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۷۴۶۸۲۴
ماه مبارك رمضان، ماه روزه، عبادت و خودسازی و به تعبير پيامبر اكرم(ص) ماه خدا، ماه بركت و رحمت و مغفرت الهی است.
قرآن، روح ماه رمضان است که در کالبد آن دميده شده و ارزش و عظمت آن را چند برابر کرده است، قرآن، قلب ماه رمضان است، که بدون اين قلب و ضربان آن، جوهره حقيقت در رگ‌های حيات معنوی روزه داران به جريان نمی‌افتد، قرآن بهار دلها، و ماه رمضان، بهار قرآن است،
چنانکه امام باقر(ع) فرمود: «لکل شیء ربيع و ربيع‌القرآن شهر رمضان؛ برای هر چيز بهاری است، و بهار قرآن ماه رمضان است»، این ماه در نزد خدا از بهترین ماه‌ها است و روزهای آن بهترین روزها و شب‌های آن بهترین شب‌ها و ساعات و لحظه‌های آن بهترین ساعات و لحظه‌ها است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این ماه، ماهی است که شما دعوت به مهمانی خدا شده‌اید و شما را در این ماه جزء خوبان و کریمان خدا قرار داده است نفس‌هایتان در این ماه تسبیح و خواب‌های شما در این ماه عبادت و عمل شما در این ماه مقبول و دعای شما در این ماه مستجاب است.
روزه از بزرگترین عبادات اسلامی و به فرموده معصومین(ع) یکی از پنج چیزی است که اسلام بر آن بنا شده است و البته این عبادت مخصوص امت اسلامی نیست و امت‌های پیش از اسلام نیز در روزهای معینی از سال به اشکال گوناگون روزه می‌گرفته‌اند.
ماه رمضان از نگاه قرآن
اهمیت این ماه را از نگاه قرآن کریم نمی‌توان انکار کرد که خدای تعالی در قرآن کریم اهمیت شایانی به این ماه قائل شده‌اند، چنانکه می‌فرماید:
«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ؛ ای اهل ایمان! روزه بر شما مقرّر و لازم شده، همان گونه که بر پیشینیان شما مقرّر و لازم شد، تا پرهیزکار شوید»(بقره/ آیه 183)
به تصريح قرآن روزه بر بعضی از امت‌های قبلی نيز واجب بوده است، منتها نه با كم و كيف روزه ما مسلمانان، يعنی اصل روزه در امت‌های پيش مانند يهود و نصاری بوده چنانكه در تورات و انجيل روزه مورد ستايش قرار گرفته است و يهود و نصاری ايامی از سال را به اشكال مختلف روزه می‌گرفتند و از خوردن گوشت يا شير و غيره خودداری می‌كردند.
قرآن كريم می‌فرمايد: روزه مخصوص شما مسلمانان نيست، اگر سختی‌هايی دارد تنها برای شما مسلمانان تشريع نشده، بلكه برای ديگران هم در نظر گرفته شده، تذكر اين مطلب مسئله را آسان می‌كند چراكه «البليه اذا عمت طابت» سختی‌ها اگر برای همه باشد خوشايند و آسان می‌شود.
ماه مبارک رمضان آنقدر مهم است که در آیات 184 و 185 سوره بقره در مورد روزه‌داری، احکام روزه و کفاره روزه سخن به میان آمده شده است و در فضیلت این ماه می‌توان به روایتی از امام باقر(ع) اشاره کرد که به جابر می‌فرمود کسی که در این ماه روز را روزه بگیرد و بخشی از شب را به عبادت سپری کند همانند روزی می‌شود که مادرش او را زاییده است.
امام صادق(ع) نیز در روایتی نقل شده از محمد عمران می‌فرماید که خداوند بزرگ در هر شبى از شب‌هاى ماه رمضان آزادشدگان و رها یافتگانى از آتش دوزخ دارد مگر آنکه کسى با مسکرى افطار کند و چون شب آخر ماه رمضان فرا رسد به تعداد بردگانى که در تمام این ماه آزاد شده‌اند در آن شب آزاد خواهند شد.
امام صادق(ع) در حدیثی فلسفه روزه‌داری را برابر شدن دارا و فقیر عنوان کرده است و در حدیثی دیگر از پیامبر اکرم(ص) عنوان شده است که بنده خداوند اگر می‌دانست ماه رمضان چیست و چه برکاتی دارد دوست داشت تمام ماه سال ماه رمضان باشد و در همین راستا نیز امام صادق فرمودند که اگر کسی بدون عذر روزه‌خواری کند ایمان از او جدا می‌شود.
تقویت تقوا و پرهیزکاری، آرامش روان و جسم، عدم نفوذ شیطان، مساوات بین فقیر و غنی، احیاء فضائل اخلاقی، وجود شب‌های قدر در ماه مبارک رمضان، تلاوت و وزیدن نسیم قرآن در کشورهای مسلمان از جمله فوائد و فضائل روزه داری است و این موارد در روایات و احادیث مختلف ذکر شده است.
رمضان از دیدگاه روایات و احادیث
امام باقر(ع) می‌فرمایند: به راستی که خداوند فرشتگانی را بر روزه‌داران گماشته است، آنها در هر روز تا آخرین روز ماه رمضان برای روزه‌داران طلب آمرزش می‌نمایند و هر شب هنگام افطار به روزه‌داران ندا می‌دهند: مژده باد بر شما، ای بندگان نیک خدا! اندکی گرسنگی کشیدید؛ اما به زودی سیر خواهید شد. مبارک باشد و مبارک گردانید. تا اینکه آخرین شب ماه رمضان فرا رسد به آنان ندا می‌دهند: مژده باد بر شما ای بندگان خدا! زیرا خداوند گناهان‌تان را آمرزید و توبه‌تان را پذیرفت. پس بنگرید در اعمالی که از سر می‌گیرید؛ که چگونه خواهید بود؟
پیامبر خدا(ص) نیز می‌فرمایند: ماه رمضان ماهی عظیم است خداوند اعمال نیک را در این ماه چند برابر می‌سازد و گناهان را محو می‌کند و درجه‌های بهشتی را فراتر می‌برد. هر کس در این ماه صدقه‌ای دهد خداوند او را می‌آمرزد و هر کس در این ماه به برده‌اش احسان کند خداوند او را می‌آمرزد و هر کس در این ماه خوش اخلاق باشد خداوند او را در این ماه می‌آمرزد و هر کس در این ماه خشم خود را فرو برد خداوند او را می‌آمرزد و هر کس در این ماه صله ارحام کند خداوند او را می‌آمرزد.
این ماه مانند ماه‌های دیگر نیست؛ هنگامی که این ماه روی می‌آورد با برکت و رحمت روی می‌آورد و هنگامی که به شما پشت می‌کند با آمرزش گناهان پشت می‌کند. این ماهی است که در آن حسنات چند برابر می‌شود و اعمال خیر در این ماه پذیرفته می‌گردد. هر کدام از شما در این ماه دو رکعت نماز مستحبی برای خدا بخواند، خداوند او را می‌آمرزد.
پیامبر(ص) می‌فرمایند: بدبخت‌ترین بدبخت کسی است که از این ماه بیرون رود در حالی که گناهانش آمرزیده نشده است پس در این هنگام زیان می‌بیند؛ در زمانی که نیکوکاران با جایزه‌های پروردگار کریم رستگار می‌شوند.
امام صادق(ع) می‌فرمایند: خداوند در هر شب ماه رمضان، آزادشدگانی از آتش دارد جز کسی که با مسکری افطار کند؛ پس هنگامی که آخرین شب ماه رمضان فرارسد خداوند در آن شب به تعداد افرادی که در تمام شب‌های این ماه آزاد کرده بود، آزاد می‌سازد.
اعمال مشترک روزهای ماه رمضان
اعمال مشترکی در روزهای ماه مبارک رمضان وجود دارد که بهترین اعمال در روزها و شب‌های این ماه تلاوت قرآن است به گونه‌ای که ثواب قرائت یک آیه در این ماه، معادل ثواب قرائت کل قرآن در سایر ماه‌ها است و از سنت های مسلمانان در این ماه قرائت روزانه یک جزء قرآن و ختم این مصحف شریف در پایان ماه رمضان است.
قرائت دعای سحر و دعای ابوحمزه ثمالی در سحرگاهان ماه رمضان، صلوات روزانه ماه رمضان، قرائت دعای «اللهم رب شهر رمضان...»، ذکر «سُبْحانَ الضّآرِّ النّافِعِ سُبْحانَ الْقاضی بالْحَقِّ سُبْحانَ الْعَلِی الاْعْلی سُبْحانَهُ وَبِحَمْدِهِ سُبْحانَهُ وَتَعالی» به تعداد صد مرتبه اعمال روزانه این ماه، قرائت دعای افتتاح، سوره دخان و برخی دعاهای اختصاصی در هر شب از جمله اعمال هر شب ماه رمضان است.
دعای «یا عَلِی یا عَظیمُ یا غَفُورُ یا رحیمُ أنْتَ الرَّبُّ العظیمُ الَذی لیس کَمِثْلِهِ شَی ءٌ و هُوَ السَّمیعُ الْبَصیرُ وَ هذا شَهْرٌ عَظَّمْتَهُ و کَرَّمْتَهُ و شَرَّفْتَهُ و فَضَّلْتَهُ عَلَی الشُّهُورِ و هُوَ الشَّهْرُ الَّذی فَرَضْتَ صِیامَهُ عَلَی و هُوَ شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی أَنْزَلْتَ فِیهِ الْقُرانَ هُدی لِلنّاسِ و بَیناتٍ مِنَ الْهُدی و الْفُرْقانِ و جَعَلْتَ فیهِ لَیلَةَ الْقَدْرِ و جَعَلْتَها خَیرا من أَلْفِ شَهْرٍ فَیاذَ الْمَنِّ و لا یمَنُّ عَلَیکَ مُنَّ عَلَی بِفَکاکِ رَقَبَتی مِنَ النّارِ فیمَنْ تَمُنُّ عَلَیه وَ أَدْخِلْنی الْجَنَّة بِرَحْمتِکَ یا أرْحَم الرّاحِمِینَ" بعد از هر نماز سفارش شده است.
دعای "للّهُمَّ اَدْخِلْ عَلی اَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ، اَللَّهُمَّ اَغْنِ کُلَّ فَقیرٍ، اَللّهُمَّ اَشْبِعْ کُلَّ جائعٍ، اَللّهُمَّ اکْسُ کُلَّ عُرْیانٍ، اَللّهُمَّ اقْضِ دَینَ کُلِّ مَدینٍ، اَللّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ کُلِّ مَکْرُوبٍ، اَللّهُمَّ رُدَّ کُلَّ غَریبٍ، اَللّهُمَّ فُکَّ کُلَّ اَسیرٍ، اَللّهُمَّ اَصْلِحْ کُلَّ فاسِدٍ مِنْ اُمُورِ الْمُسْلِمینَ، اَللّهُمَّ اشْفِ کُلَّ مَریضٍ، اَللّهُمَّ سُدَّ فَقْرَنا بِغِناکَ، اَللّهُمَّ غَیرْ سُوءَ حالِنا بِحُسْنِ حالِکَ، اَللّهُمَّ اقْضِ عَنَّا الدَّینَ، وَاَغْنِنا مِنَ الْفَقْرِ، اِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیءٍ قَدیرٌ» نیز بعد از هر نماز سفارش شده است.
آداب افطار کردن
امام صادق(ع) در حدیثی نقل شده است که اگر توان است نماز مغرب و عشاء قبل از افطار خوانده شود و در حدیثی دیگر از امام باقر(ع) نقل شده است که اگر میل تو به افطار و غذا خوردن تو را از نماز بازمی‌دارد، ابتدا افطار کن تا از تو وسوسه‌های نفس ملامت‌گر دور شود.
امام رضا(ع) در حدیثی فرمودند که هر کس هنگام افطارش بگوید «اللهم لک صمنا بتوفیقک و علی رزقک افطرنا بامرک فتقبله منا و اغفر لنا انک انت الغفور الرحیم» خداوند آنچه را از نقص و زیان بر روزه اش وارد ساخته می‌بخشاید و در حدیثی از امام صادق(ع) نقل شده است که اگر هر کس روزه خود را با کلام صالح و عمل صالح که همان «لا اله الا الله» است، به پایان رساند، خداوند، روزه او را قبول می‌فرماید.
شایسته است تا در برای افطار از خرما شروع شود و پیامبر اکرم(ص) نیز در این مورد می‌فرماید که کسی که با خرمای حلال افطار کند، ثواب نماز وی، چهار صد برابر می‌شود و در حدیثی دیگر از امام صادق(ع) نقل شده است که افطار کردن با آب، گناه قلب را می‌شوید.
توصیه شده است تا با آب گرم افطار کنیم و این مهم در روایات نیز ذکر شده است به گونه‌ای که پیامبر اکرم(ص) فرمودند که آب گرم کبد و معده انسان را پاک و دهان را خوشبو می‌کند، دندان‌ها و حدقه چشم را قوت می‌بخشد، دید چشم را زیاد و گناهان را می‌شوید، رگ‌های هیجان آور را تسکین می‌بخشد، و درد سر را از بین می‌برد.
قرائت سوره قدر نیز در هنگام افطار سفارش شده است و از امام زین العابدین نقل شده است هر کس سوره قدر را هنگام افطار و سحرش(قبل از افطار و قبل از خوردن سحری) بخواند بین سحر و افطار(هنگام روز) ثواب کسی را دارد که در راه خدا در خون خود غوطه‌ور باشد.
فضائل افطاری دادن
افطاری دادن از دیدگاه اسلام سفارش شده است و در اتحاد و انسجام میان همه اقشار جامعه موثر است به گونه‌ای که پیامبر اکرم(ص) در این مورد فرمودند که ای مردم! هر کس از شما مومن روزه داری را در این ماه افطاری دهد، برای او در مقابل این عمل ثواب آزاد کردن بنده و آمرزش گناهان گذشته‌اش است.
امام صادق(ع) نیز در مورد فضیلت افطاری دادن فرمودند که هر مومنی برادر مومن خود را شبی از ماه رمضان افطاری دهد، خداوند برای او پاداش آزاد کردن سی بنده مومن در راه خدا را می‌نویسد و در برابر هر کدام(مهمانان افطاری) دعایی مستجاب را نیز دارد.
یادداشت از لیلا خدائی؛ خبرنگار ایکنا
انتهای پیام
منبع: ایکنا
کلیدواژه: رمضان فضائل رمضان افطاری خودسازی روزه روزه داری ایکنا همدان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iqna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۷۴۶۸۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فیلسوفان بزرگ دربارۀ «ورزش» چه می‌گویند؟
امروزه ورزش بیش از هر زمان دیگری محبوب شده است. ما در دورۀ معاصر شاهد افزایش علاقه مردم به مراقبت از بدن بوده‌ایم و این علاقه را به وضوح در رسانه‌های اجتماعی می‌بینیم. اما به هر حال این توجه به سلامت جسمانی موضوع جدیدی نیست.
به گزارش فرادید، یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های آن بازی‌های المپیک است که نخستین بار در یونان باستان باب شد. جالب است که بدانید لقب «افلاطون» به معنای «چهارشانه» (دارای شانه‌های پهن) را به دلیل هیکل بزرگ و قدرت فیزیکی قابل‌توجه افلاطون به او داده بودند (نام اصلی او آریستوکلس بود).
بنابراین با توجه به این سابقۀ طولانی که ورزش در فرهنگ بشری دارد، می‌توانیم بپرسیم که در تاریخ فلسفه، فیلسوفان و مکاتب فلسفی مختلف با موضوع ورزش چگونه برخورد کرده‌اند؟
1. افلاطون و ورزش در «جمهور»سر افلاطون، اواسط قرن سوم میلادی، امپراتوری روم
یونان باستان تمدنی است که اغلب با پایه‌گذاری بسیاری از اشکال ورزشی شناخته شده است. وقتی مردم به یونان فکر می‌کنند، به یاد مسابقات فشرده المپیک یا سربازان اسپارت و زیبایی پیکر باشکوه مجسمه‌های آنها می‌افتند.
افلاطون شاید بارزترین نمونه‌ی رابطه بین فلسفه و ورزش باشد. این فیلسوف که در اصل هم‌نام پدربزرگش آریستوکلس (Aristocles) بود، با نام مستعار افلاطون به معنای «چهارشانه» جاودانه شد، چون هیکل بزرگ و مهارتی عالی در کشتی داشت؛ یکی از مهم‌ترین ورزش‌های یونان باستان!
بخش‌های کلیدی فلسفه افلاطون را در رسالۀ «جمهور» او پیدا می‌کنید. افلاطون در جمهور، برای جامعه ایده‌آل طرحی ارائه می‌کند. این فیلسوف معتقد بود تربیت بدنی بخشی ضروری از آموزش شهروندان است، نه تنها به این دلیل که افراد دارای آمادگی جسمانی سالم‌تر و در نتیجه دارایی‌های ارزشمندتری برای جامعه هستند، بلکه به این دلیل که این تمرینات فواید بسیار دیگری دارد، مانند ترویج رقابت‌های سالم و کار گروهی بین شهروندان از طریق ورزش. ورزش به مردم می‌آموزد نظم و انضباط و خویشتن‌داری داشته باشند و همچنین نیروی نظامی توانمندی بسازند.
برای افلاطون تربیت جسم فقط برای تربیت جسم نبود بلکه مقصود اصلی آن تربیت روح بود. افلاطون اعتقاد داشت که یک بدن قوی و کامل می‌تواند فضیلت‌هایی روحی مثل شجاعت را در فرد تقویت کند.
اگر درک کنیم فرض اساسی نظریه مثل این است که اشیاء در جهان ما بازتولید ناقص صورت‌های ملکوتی و کامل خود هستند، به راحتی می‌توانیم بفهمیم چگونه فلسفه افلاطون را به قلمروی ورزش ربط دهیم.
طبق این نظریه، هر شکلی از تمرین بدنی، خواه یک ورزش رقابتی و خواه ورزش کردن برای داشتن بدنی زیبا، قرین ایده‌آل خود را در قلمرو مثل دارد. ما از طریق ثبات و سخت‌کوشی، اگرچه هرگز به کمال نمی‌رسیم، اما می‌توانیم به صورت ایده‌آل نزدیک‌تر شویم. بدن ما و نحوه حرکت آن از این قاعده مستثنی نیست: ما همیشه باید بهترین نسخه از خودمان باشیم!
2. فضیلت ارسطو از طریق تعادلارسطو با نیم‌تنه هومر، رامبراند، ۱۶۵۳
عاقلانه نیست از فلسفه یونان باستان بدون ذکر ارسطو یاد کنیم. ارسطو در مقام شاگرد و گاهی منتقد افلاطون، فیلسوف دیگری است که افکارش هنوز در فرهنگ بشری تاثیرگذار هستند. یکی از برجسته‌ترین دستاوردهای او مفهوم فضیلت از طریق «تعادل» یا «حد وسط» است، به این معنا که ما هرگز نباید در زندگی افراط و تفریط کنیم، بلکه باید به دنبال یک حد وسط باشیم.
به گفته ارسطو، هدف طبیعی ما در مقام انسان دستیابی به وضعیتی بالاتر از رفاه است که فیلسوف آن را «سعادت» eudaimonia نامیده است. چنین حالتی تنها از راه داشتن یک زندگی بافضیلت حاصل می‌شود و اگر ما تعادل را فضیلت بدانیم، نمی‌توانیم بدون توجه به بسیاری از جنبه‌ها که فرد را به تعادل می‌رساند از جمله ورزش، به طور کامل به فضیلت دست یابیم.
از دیدگاه ارسطو، اگر بخواهیم زندگی کاملی داشته باشیم، باید بین فعالیت‌های فکری، معنوی و جسمانی تعادل برقرار کنیم. میان هر دیدگاه فلسفی درباره تمرینات بدنی، رویکرد ارسطویی یکی از سودمندترین رویکردها برای ماست تا بدون نیاز به اقدامات افراطی، خودسازی را پرورش دهیم. ما نباید عالمان کم‌تحرک و قلدرهای بی‌خرد باشیم و برای رسیدن به اهداف خود نباید از روش‌های افراطی استفاده کنیم.
این یک پیام بسیار مهم با توجه به وضعیت کنونی صنعت تناسب اندام است که در آن، فراتر رفتن از محدودیت‌های طبیعی بدن انسان به امری عادی تبدیل شده است. این امر مردم را به مصرف مقادیر زیادی سم سوق داده تا به اندام بی‌عیب و نقص یا عملکرد عالی دست یابند، غافل از این که با این رویکردهای افراطی آسیب‌های دائمی به بدنشان وارد می‌کنند و دچار اختلالات روانی بسیاری خواهند شد.
3. سنکا و تاب‌آوری رواقیمرگ سنکا، پیتر پل روبنس، حدود ۱۶۱۴
در طول دوره گذار بین اوج یونان باستان و آغاز سلطه جهانی امپراتوری روم، اسکندر مقدونی مسئول انتشار فرهنگ و فلسفه یونان و همچنین گنجاندن عناصری برای دیگر فرهنگ‌های سرزمین‌های تحت سلطه حاکم بود. آن دوره زمانی اکنون به عنوان دوره یونانی‌مآبی یا هلنیستی شناخته می‌شود.
دوره هلنیستی با آشفتگی‌های زیاد ناشی از تغییرات ناگهانی سیاسی و فرهنگی که بر عموم جمعیت اعمال شده بود، همراه بود. فلسفه رواقی در واکنش به آن واقعیت آشوب‌زا، متولد شد و یک جهان‌بینی را ترویج کرد که مبتنی بر خودکنترلی، انعطاف‌پذیری و توانایی غلبه بر سختی‌ها به کمک قدرت ذهنی بود.
سنکا، فیلسوف رواقی، مانند ارسطو معتقد بود تعادل و میانه‌روی برای خودسازی ضروری است. به گفته او، ما باید به دنبال ایجاد سطحی از رشد فیزیکی باشیم، زیرا ذهن سالم در بدن سالم است، اما در این کار، هرگز نباید وسواس به خرج داد.
با این حال، ارزش واقعی تمرینات بدنی از دیدگاه سنکا، توسعه خویشتن‌داری، انضباط و استقامت بود. اینها ستون‌های فلسفه رواقی هستند. یک فرد سرسخت برای رویارویی با ناملایمات دنیای اطرافش آمادگی دارد و تمرینات ورزشی راهی عالی برای قوی‌تر شدن فرد، هم از نظر روحی و هم از نظر جسمی است.
4. دیدگاه آرتور شوپنهاور: ورزش به عنوان راه گریزپرتره آرتور شوپنهاور اثر یوهان شفر، ۱۸۵۹
آرتور شوپنهاور فیلسوفی است که نظراتش اغلب با نوعی بدبینی عمیق مرتبط است، چرا که از دیدگاه او، زندگی چرخه‌ی بی‌پایانی از رنج و کسالت است؛ رنج و ناامیدی از طلب چیزهایی که نمی‌توانیم داشته باشیم و کسالت از به دست آوردن آنچه قبلاً می‌خواستیم.
شوپنهاور ارزش داشتن بدن سالم را در بسیاری از مواقع در مورد رفاه عمومی افراد و حتی به عنوان گریزی موقت از رنج هستی تشخیص می‌دهد، اما فلسفه او می‌تواند تا حدودی به معنای انتقاد از تمرینات بدنی تفسیر شود.
یکی از مرتبط‌ترین الهامات شوپنهاور هنگام توسعه نظام فلسفی‌اش، بودیسم بود، به‌ویژه، دیدگاه انکار تعقیب امیال. بنابراین، می‌توانیم اینطور تفسیر کنیم که دیدگاه نویسنده تا حد زیادی مخالف سطوح رقابتی تمرینات بدنی است، زیرا تمایلات ما برای داشتن بدن زیبا یا برتری در یک ورزش خاص در نهایت چیزی جز رنج بیشتر نیست.
وقتی بخواهیم چنین موضوع گسترده‌ای را در حوزه‌ی گسترده‌تری به نام فلسفه، تجزیه و تحلیل کنیم، مهم است دیدگاه‌های مختلف را در نظر بگیریم. به همین دلیل دیدگاه شوپنهاور در تحلیل ما اهمیت دارد: چون برداشتی منحصر به فرد از این موضوع است که پرسش‌های بیشتری را برای بحث ایجاد می‌کند و آن را جلو می‌برد.
کانال عصر ایران در تلگرام
تداوم بارندگی‌ها در کشور / دمای هوا در بعضی مناطق کاهش می‌یابد